Przybytek Arcykapłana

Wzniesiony około 1783 roku w formie sztucznej ruiny, zbudowany z cegły, rudy darniowej oraz fragmentów detali architektonicznych i rzeźb antycznych, gotyckich i renesansowych, m.in. herm, maszkaronów i rozet dłuta Jana Michałowicza z Urzędowa. Renesansowe rzeźby pochodzą głównie z przekształconej w tym czasie kaplicy św. Wiktorii w kolegiacie łowickiej.

Od strony północno-wschodniej znajduje się wnęka z płaskorzeźbą Nadzieja karmiąca Chimerę Gioacchina Staggiego i z kamiennym wodozbiorem ozdobionym dwoma maszkaronami. Budynek posiada otwarte arkadą patio. W północno-zachodnim narożniku znajduje się wieża wyposażona w platformę widokową. Wzdłuż południowo-zachodniej elewacji ciągnął się – dzisiaj odbudowany – Mur z Hermami. Autorstwo budowli, wzniesionej według wskazówek księżnej Heleny Radziwiłłowej, przypisuje się Szymonowi Bogumiłowi Zugowi. Jest to jeden z oryginalniejszych pawilonów ogrodowych, jakie powstały na ziemiach polskich pod koniec XVIII wieku.