Muzeum w Nieborowie i Arkadii wspólnie ze Stowarzyszeniem Polskich Artystów Muzyków Oddział warszawski zaprasza na koncert Maria Szymanowska - Maestra zapomniana.

 

„Dzięki niezwykłemu kunsztowi pianistycznemu i ekspresji artystycznej stała się powszechnie cenioną, wręcz podziwianą w całej Europie pianistką, występowała w największych europejskich salach koncertowych, a skomponowane przez nią utwory drukowały najbardziej prestiżowe wydawnictwa muzyczne...." takich słów użyli senatorowie ogłaszając rok 2019 rokiem Marii Szymanowskiej w 230 rocznicę jej urodzin.

 

Maria Szymanowska skomponowała ponad 100 utworów na fortepian, głos, oraz  zespoły kameralne. 

O edukacji kompozytorskiej Szymanowskiej niewiele wiadomo, być może odbyła kilka lekcji u Józefa Elsnera udzielanych w salonie rodziców i młodego kompozytora.

Nie zachowały się informacje o jej pierwszych próbach kompozytorskich jednak wiemy, że polski pisarz i poeta Julian Ursyn Niemcewicz zaproponował Szymanowskiej  około 1812 skomponowanie utworów na podstawie tekstów o polskich królach.  Zbiór  "Pieśni historyczne” opublikowany w 1816 roku przyniósł Szymanowskiej sławę. W 1825 roku jej Nocturne "Murmure" odniósł ogromny sukces i został wydrukowany kilka razy w kolejnych latach. 

 

Wydawnictwo muzyczne Breitkopf & Härtel wydało w latach 1819-1820 w sześciu antologiach kompozycje Marii Szymanowskiej.

Artystka odbywała liczne podróże koncertowe po najważniejszych ośrodkach Europy. Zawierała znajomości i przyjaźnie z wielkimi swojej epoki np. wiersz poświęcił jej Johann Wolfgang Goethe.

Odnosząc się do stylu jej utworów fortepianowych dostrzegamy, że jest to muzyka głównie salonowa. Pod względem kompozycji uważa się ją za łącznik między Johnem Fieldem a Fryderykiem Chopinem. 

Porównanie kompozycji Szymanowskiej i Chopina pokazuje, że Chopin przejął narodowy  styl kompozytorski i kontynuował go, dzięki czemu muzyka tych obojga artystów utrwaliła typowy polski koloryt. To jeden z tych momentów w kulturze polskiej, kiedy artyści działali  dla pokrzepienia serc i wzmocnili tym poczucie tożsamości narodowej i świadomości własnej kultury.

 

Wielu muzykologów uważa Szymanowską za prekursorkę polskiego romantyzmu w muzyce.

Robert Schumann pisał w 1836 roku o reedycji jej 12 Etiud: "Pod względem inwencji i charakteru muzyka Szymanowskiej jest najważniejszą (najlepszą) rzeczą, jaką do tej pory dostarczył muzyczny świat kobiet. Bo do tej pory żadna kobieta nie odważyła stać się  zawodowym muzykiem, spełniać swoje marzenia i ambicje, robić karierę przypisaną mężczyznom" 

 

Spuścizna kompozytorska Szymanowskiej nie znalazła w dzisiejszych czasach tak wielkiego zainteresowania jak w przeszłości, stąd dotkliwy brak materiałów nutowych. Przygotowania do projektu zaprowadziły nas do zbiorów Biblioteki Narodowej, w której odnaleźliśmy pierwodruki pieśni wykorzystane do ułożenia programu.

 

Muzyczne wspomnienie Marii Szymanowskiej w Nieborowie będzie pięknym i ważnym elementem w przywracaniu jej postaci świadomości melomanów i zwykłych bywalców pałacowych koncertów.

 

Dopełnieniem koncertu będzie prelekcja przenosząca nas do czasów,  w których żyła i tworzyła bohaterka naszego koncertu.

Wykonawcami koncertu będą :     Grzegorz Gorczyca – fortepian

                                                       Marek Wroński –skrzypce

                                                       Piotr Hausenplas –wiolonczela

                                                        Agnieszka Grala –sopran

                                                        Karol Skwara –bas

                                                        Olsi Utkani -fortepian

                                                      

 

Serdecznie zapraszamy w niedzielę 12 maja o godz. 12.00.

Obowiązują bilety wstępu do Pałacu.